Brzmi skomplikowanie? Nic bardziej mylnego. Czas rozwoju optymalizacji przemysłu i logistyki to kwestia 2-5 lat. Nie trać okazji inwestycyjnej.
IOTA zdecydowała się na stworzenie swojej własnej, autorskiej technologii Tangle, zamiast wykorzystywać istniejące blockchainy. Dzięki temu ta kryptowaluta ma darmowe transakcje i nie potrzebuje górników do utrzymania sieci.
Oczywiście sieć IOTA wymaga mocy obliczeniowej do przetwarzania transakcji, jednak swoją sieć mają zamiar opierać o urządzenia dysponujące znacznie mniejszą mocą obliczeniową niż typowa koparka GPU czy ASIC. Celem protokołu jest zrewolucjonizowanie branży Internet of Things (IoT) (internet rzeczy, gdzie wszystkie urządzenia elektroniczne mogą wymieniać się informacjami).
Krótka historia IOTA
IOTA zebrała 434 000 USD podczas ICO, które zakończyło się 20 grudnia 2015. Mimo, że suma ta nie wygląda imponująco biorąc pod uwagę dzisiejsze zbiórki, wtedy było to duże osiągnięcie. IOTA nie rozpisała dokładnego przeznaczenia dla tych funduszy, ale możemy zakładać, że w przeważającej większości zostały one spożytkowane na rozwój platformy.
David Sønstebø, Sergey Ivancheglo, Dominik Shiner i Sergei Popov, zdecydowali się na wyemitowanie 2 779 530 283 monet cyfrowych MIOTA. Liczba ta nie ulegnie zmianie, ponieważ w systemie IOTA nie ma miejsca na kopanie proof of work.
Po wielu miesiącach testów, Tangle zaczęło działać i projektowi udało się przyciągnąć inwestorów. Kiedy w lipcu 2017 problem ze skalowalnością Bitcoina stał się bardzo poważny, IOTA działała już na zadowalającym poziomie. Wtedy też operator mikropłatności SatoshiPay ogłosił, że będzie korzystał z monet cyfrowych MIOTA, które doskonale nadawały się do mikrotransakcji. Było to owocne lato dla IOTA, ponieważ projekt nawiązał dodatkowo kilka dużych współprac z dużymi firmami takimi jak: Samsung, Fujitsu, Volkswagen, Microsoft oraz Deutsche Telekom.
Jak działa i czym jest IOTA?
Największym plusem z perspektywy użytkownika jest fakt, że IOTA nie musi pobierać opłat za transakcje. Urządzenia elektryczne mogą wykorzystywać swoją moc obliczeniową i tym samym wykorzystywać sieć jako zdecentralizowany system komunikacji i wymiany informacji. Dodatkowo tokeny MIOTA mogą być wykorzystywane jako waluta, za pomocą której maszyna A będzie mogła opłacić urządzenie B. W ten sposób sprzęty elektroniczne będą w stanie nie tylko komunikować się ze sobą, ale również wynajmować się wzajemnie w celu realizacji określonych usług, wymiany danych oraz uzyskiwania zezwoleń. Z tego powodu sieć IOTA jest wyspecjalizowana do współgrania z rozwiązaniami o niewielkiej mocy obliczeniowej, które z reguły są wykorzystywane w urządzeniach IoT.
IOTA zamierza rozwiązać wiele poważnych problemów technologii blockchain. Przede wszystkim im większy blockchain (np. Bitcoin), tym wolniejszy się staje, a koszty utrzymania sieci i przetwarzania transakcji rosną.
Kolejnym problemem jest to, iż z każdym kolejnym blokiem blockchain staje się coraz bardziej zasobożerny, a w konsekwencji coraz mniej komputerów może pozwolić sobie na kopanie (w szczególności tyczy się to prywatnych górników). Aktualnie klient Bitcoin Core ma rozmiar ponad 150 GB. Jeśli rozmiar ten będzie stale rósł, wkrótce niewiele komputerów będzie w stanie kopać BTC, tym samym czyniąc Bitcoina coraz bardziej scentralizowanym (weźmy pod uwagę, że 2 największe kopalnie posiadają ponad 50% mocy obliczeniowej sieci).
Tangle IOTA vs. Blockchain
Przede wszystkim trzeba pamiętać, że IOTA nie wykorzystuje technologii blockchain. Zamiast tego wykorzystuje “The Tangle” (w wolnym tłumaczeniu sieć lub plątanina). Jest to nowa metoda przechowywania danych za pomocą mechanizmu zwanego “directed acyclic graph” (DAG), po polsku – skierowany graf acykliczny.
W miarę gdy sieć oparta o blockchain rośnie, ilość transakcji na sekundę się nie zwiększa, co prowadzi do zapychania sieci. Ponadto, im więcej górników (a ściślej mówiąc ich maszyn – komputerów) w sieci, tym kosztowniejsze staje się utrzymanie całej sieci. Dzieje się tak za sprawą tego, że opłaty transakcyjne (lub nagroda za blok) muszą pokrywać przynajmniej koszty prądu górników aby opłacało im się utrzymywać sieć.
Sieć BTC czy ETH będzie w stanie zawsze przetworzyć ograniczoną ilość transakcji na sekundę. Niezależnie od tego ile osób będzie chciało w tym samym czasie z niej korzystać. Jest to cecha fundamentalna i naturalne ograniczenie mające na celu sprawić, aby trudność obliczenia bloku pozostawała na tym samym poziomie – 10 minut. Jeśli do sieci dołączy więcej komputerów (więcej mocy obliczeniowej), algorytm automatycznie sprawi, aby rozwiązanie zagadki matematycznej dla górników było trudniejsze, po to by blok mógł zostać obliczony w 10 minut, a nie krócej. Jeśli blok może zostać wykopany zbyt łatwo to podatność na ataki lub włamania wzrasta drastycznie. Jeśli natomiast blok zostanie rozwiązany zbyt wolno, sieć spowalnia. IOTA nie ma takich problemów ze skalowalnością. Możliwości skalowania Tangle są teoretycznie nieograniczone.
W miarę jak coraz więcej maszyn kopie BTC to przesyłanie środków staje się droższe, ponieważ komputery (górnicy) muszą otrzymywać większą nagrodę niż ich koszty prądu. Każda transakcji BTC zużywa obecnie tyle prądu co 30 gospodarstw domowych przez cały dzień, a całkowite zużycie prądu przez sieć wzrosło 7x od marca 2017 do lipca 2018. Na dzień pisania tego artykułu sieć BTC w przybliżeniu zużywa 72 TWh – jest to więcej niż zużywa cała Austria (która wśród wszystkich krajów świata plasuje się na 40 miejscu pod kątem całkowitego zużycia energii elektrycznej). Warto nadmienić, że problem ten dotyczy wyłącznie blockchainów wykorzystujących algorytm PoW. Proof of Stake jest znacznie bardziej energooszczędny.
Tangle IOTA w teorii
W sieci Tangle, podczas wysyłania transakcji, każdy użytkownik jednocześnie weryfikuje transakcje. Dzięki temu każdy użytkownik pomaga przy weryfikacji oraz przyczynia się do bezpieczeństwa sieci. Każda transakcja jest weryfikowana kilkukrotnie przez różnych użytkowników. Z każdym kolejnym potwierdzeniem pewność co do poprawności transakcji rośnie.